Belçika’nın sokaklarında yağmurun hafif çisintisiyle birlikte Tori ve Lokita, yeni bir hayata adım atıyordu. Batı Afrika’nın sıcak topraklarını geride bırakırken, içlerindeki hüzün, onları sarıp sarmalıyordu. Tori’nin yüreğindeki acı, yılların tecrübesini taşırken, Lokita’nın omuzları, beklenmedik bir yük altında eğiliyordu. Ancak, bu zorlu yolculukta tek başlarına değillerdi. Birbirlerine sıkı sıkıya kenetlenmişlerdi. Her bir adım, onları daha da yakınlaştırıyor ve kardeşlik bağlarını daha da güçlendiriyordu. Liege’in sokaklarında, hayata sımsıkı sarılmış iki kardeş vardı artık. Geleceğe dair umutları, içlerindeki hüznü aydınlatıyordu. Çünkü artık biliyorlardı ki birlikte olduklarında, hiçbir zorluk üstesinden gelemeyecekleri kadar büyük değildi.